Abstrakt

Niniejsza praca dotyczy zagadnień propagacji fal elektromagnetycznych z ukierunkowaniem na diagnostykę nieniszczącą obiektów budowlanych. Głównym celem rozprawy było opracowanie procedur umożliwiających efektywniejsze wykorzystywanie metody georadarowej w ocenie stanu konstrukcji żelbetowych i ceglanych. Szczególną uwagę poświecono sposobom identyfikacji prędkości propagacji fali elektromagnetycznej na podstawie anomalii obserwowanych na mapach georadarowych oraz wykorzystaniu modelowania numerycznego jako wsparcia w interpretacji danych georadarowych i weryfikacji autorskich algorytmów. Opracowano cztery autorskie algorytmy identyfikacji wartości prędkości wykorzystujące typowe dyfrakcje rejestrowane na radargramach. Zaproponowano także autorski heterogeniczny model numeryczny betonu, za pomocą którego analizowano wpływ zawartości wody w materiale na wyniki pomiarów metoda georadarową. Opracowane w ramach pracy modele i algorytmy zostały zweryfikowane w badaniach doświadczalnych przeprowadzonych na obiektach testowych, które zostały również wykorzystane do analizy możliwości diagnostycznych metody georadarowej. Znaczna cześć pracy została poświęcona praktycznym zastosowaniom metody georadarowej w diagnostyce konstrukcji inżynierskich. Badaniom zostały poddane dwie żelbetowe kładki dla pieszych, dla których przeanalizowano wpływ różnych układów prętów zbrojeniowych oraz wilgotności betonu na wyniki pomiarów. Pomiary prowadzono również w Bazylice Mariackiej w Gdańsku, gdzie przeprowadzono diagnostykę ścian i filarów, które zostały wzmocnione elementami żelbetowymi. W tym przypadku analizy koncentrowały się na wyznaczeniu wartości prędkości, a także identyfikacji systemu zbrojenia i granicy między materiałami.

Autor (1)