Wyszukiwarka
Abstrakt
W części pierwszej artykułu przedstawiony został zarys dziejów kościoła grodowego, noszącego wezwanie mariackie. Powstał on ok. poł. XII w. i istniał aż do końca lat dwudziestych XIV w. W XIII w. lokowana była przy nim grupa kanonicka pełniąca pełniąca funkcje kancelaryjne przy księciu Świętopełku II i Warcisławie II. Kościół przetrwał zniszczenie Gdańska przez Krzyżaków i był przez nich użytkowany aż do rozpoczęcia budowy zamku konwentualnego ok. 1340 r. Niedługo po zniszczeniu kościoła grodowego wezwanie maryjne otrzymał kościół farny nowo lokowanego Głównego Miasta Gdańska (w 1343 r.).W części drugiej starano się zweryfikować zabytki utożsamiane z kościołem grodowym. Są nimi m.in. siedem kamiennych baz - znajdujących się obecnie, na Zamczysku, pod słupami Żurawia, w piwnicach kamienicy Muzuem Archeologicznego i w Dworze Artusa oraz romański kapitel o motywie roślinnym. Ponadto odniesiono się do innych znalezisk archeologicznych z obszaru Zamczyska - ceramiki (kafle i cegły) oraz śladów nekropolii, która najprawdopodobniej leżała w pobliżu kościoła. Próba datowania detali architektonicznych potwierdza XII - wieczną genezę świątyni.
Cytuj jako
Pełna treść
- Wersja publikacji
- Accepted albo Published Version
- Licencja
-
otwiera się w nowej karcie
Słowa kluczowe
Informacje szczegółowe
- Kategoria:
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ:
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Opublikowano w:
-
Studia z dziejów średniowiecza
strony 173 - 201,
ISSN: 2084-4492 - Język:
- polski
- Rok wydania:
- 2009
- Opis bibliograficzny:
- Samól P.: Kościół grodowy w Gdańsku. Studium z pogranicza historii i architektury// Studia z dziejów średniowiecza. -., iss. 15 (2009), s.173-201
- Weryfikacja:
- Politechnika Gdańska
wyświetlono 95 razy