Wyszukiwarka
Wdrażanie tradycyjnego wzornictwa jako sposób rozpoznawania nowozasiedlanych miejsc i aktywizacji małych społeczności lokalnych
Abstrakt
Koncepcją dla reaktywacji społeczności wiejskich lub nowopowstających społeczności osób zamieszkujących stale lub czasowo na obszarach podmiejskich jest zainteresowanie ich miejscem zasiedlenia z perspektywy jego historii i walorów przyrodniczo-kulturowych. Zrozumienie lokalnych uwarunkowań jest punktem wyjścia dla zbudowania pozytywnych relacji społecznych. Jednym z aspektów takich uwarunkowań są tradycje wzorniczo – budowalne upowszechnione w historii poszczególnych miejsc przynależących do większych obszarów. Takim przykładem godnym refleksji są Kaszuby, umiejscowione w Polsce pólnocnej. Istnieje tu wiele możliwości reaktywacji lub aktywacji małych społeczności lokalnych w oparciu o dobre, świadome rozpoznanie wzornictwa i architektury regionalnej oraz umiejętne zaadaptowanie jej dla własnych potrzeb ku zbudowaniu lub odbudowaniu pozytywnego porozumienia współmieszkańców..
Cytuj jako
Pełna treść
- Wersja publikacji
- Accepted albo Published Version
- Licencja
- Copyright (Author(s))
Słowa kluczowe
Informacje szczegółowe
- Kategoria:
- Publikacja monograficzna
- Typ:
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Język:
- polski
- Rok wydania:
- 2016
- Opis bibliograficzny:
- Kurkowska A.: Wdrażanie tradycyjnego wzornictwa jako sposób rozpoznawania nowozasiedlanych miejsc i aktywizacji małych społeczności lokalnych// Habitaty: reaktywacja małych społeczności lokalnych/ : , 2022, s.216-231
- Weryfikacja:
- Politechnika Gdańska
wyświetlono 40 razy