Abstract

Syntetyczne słodziki o dużej mocy słodzącej stanowią ważną klasę dodatków do żywności, które są szeroko stosowane w przemyśle spożywczym. Główną cechą tych zwykle niskokalorycznych środków jest bardzo intensywny słodki smak. Producenci żywności, mając na uwadze osiągnięcie lepszych doznań smakowych, stosują coraz to nowe typy słodzików bądź ich różne mieszaniny. Zapotrzebowanie na żywność z substancjami słodzącymi nieustannie rośnie. Tego typu produkty żywnościowe cieszą się ogromną popularnością wśród diabetyków, osób walczących z otyłością lub nadwagą oraz osób prowadzący tzw. "zdrowy tryb życia". Jednak bezpieczeństwo zdrowotne stosowania substancji słodzących budzi wiele kontrowersji. Mając na uwadze bezpieczeństwo konsumentów oraz wymagania zawarte w prawie żywnościowym należy nieustannie kontrolować ich zawartość w produktach spożywczychBy móc weryfikować uczciwość i rzetelność informacji podawanych przez producentów należy dysponować procedurami analitycznymi umożliwiającymi wykrywanie i ilościowe oznaczanie substancji słodzących w próbkach produktów charakteryzujących się niekiedy złożonym składem matrycy. Opracowano szereg procedur oznaczania słodzików w żywności, które wykorzystywały różne techniki analityczne (wysokosprawną chromatografię cieczową, chromatografię jonową, chromatografię cienkowarstwową, chromatografię gazową, elektroforezę kapilarną, analizę wstrzykowo-przepływową, techniki elektrochemiczne oraz techniki spektroskopowe) na etapie oznaczeń końcowych. Większość z tych procedur umożliwia oznaczanie pojedynczych słodzików, jedynie kilka z nich daje możliwość jednoczesnego oznaczenia kilku substancji słodzących.

Authors (2)