Abstrakt

Rozprawa doktorska dotyczy lepkosprężystego zachowania się konstrukcji nawierzchni drogowych z zastosowaniem betonów asfaltowych konwencjonalnych AC i o wysokim module sztywności AC-WMS. Składa się z trzech części. Pierwsza część dotyczy zaprojektowania i właściwości mieszanek mineralno-asfaltowych, zróżnicowanych pod względem krzywych uziarnienia i rodzaju asfaltu. Przedstawiono wyniki badania odporności na koleinowanie oraz właściwości w warunkach obciążeń powtarzalnych. Druga część dotyczy analiz właściwości lepkosprężystych mieszanek w warunkach obciążeń powtarzalnych. Analizowano moduł dynamiczne, kąty przesunięcia fazowego i parametr odporności na deformacje trwałe oraz wyznaczono parametry lepkosprężystych modeli Burgersa i Hueta-Sayegha. Trzecia część dotyczy analizy lepkosprężystego zachowania się nawierzchni asfaltowej z warstwami wykonanymi z różnych betonów asfaltowych. W analizach przyjęto rzeczywiste rozkłady temperatur i poruszające się obciążenie. Analizie poddano pionowe przemieszczenia na powierzchni jezdni, łączne pionowe odkształcenie warstw asfaltowych, poziome odkształcenia na spodzie warstw asfaltowych oraz głębokość koleiny. Rozważono wpływ czynników: temperatury, prędkości, rodzaju modelu reologicznego, zastosowania betonów asfaltowych AC i AC-WMS w różnych konfiguracjach oraz grubości podbudowy z AC-WMS w porównaniu z rozwiązaniem konwencjonalnym. Przeprowadzone analizy pokazały, że betony asfaltowe AC-WMS są materiałami o bardzo dobrych właściwościach lepkosprężystych i dużej odporności na deformacje trwałe. Mogą one przewyższać konwencjonalne betony asfaltowe dla obciążeń długotrwałych lub być do nich porównywalne dla obciążeń krótkotrwałych.

Autor (1)