Abstrakt

Celem prezentowanych w tym artykule analiz było z jednej strony przedstawienie oddziaływań prowadzonych wobec sprawców przemocy w rodzinie w warunkach izolacji penitencjarnej, a z drugiej – zaprezentowanie wyników badań nad skutecznością dwóch programów edukacyjno- korekcyjnych realizowanych w Zakładzie Karnym w Opolu Lubelskim w latach 2011–2020. Hipotezowano, że uczestnictwo w oddziaływaniach edukacyjno-korekcyjnych będzie sprzyjać obniżeniu ryzyka ponownego osadzenia w izolacji oraz będą występowały różnice w zakresie skuteczności w zależności od realizowanego przez uczestnika programu. Jednocześnie podjęto starania celem zbadania, czy wiek, stan cywilny, odbyciemterapii podczas odbywania kary, deklarowane wykształcenie, charakter rodziny pochodzenia oraz status zawodowy uczestników mogą mieć związekz skutecznością prowadzonych oddziaływań. Analizą objęto grupę (N = 183) uczestników dwóch programów edukacyjno-korekcyjnych dla sprawców przemocy w rodzinie. Stwierdzono, że udział w oddziaływaniach edukacyjno-korekcyjnych może statystycznie istotnie ograniczać ryzyko ponownego osadzenia w izolacji. Nie stwierdzono istotnych statystycznie zależności w zakresie skuteczności obu realizowanych programów oraz związku z powyższym takich czynników jak wiek, rodzina pochodzenia, deklarowany poziom wykształcenia oraz status zawodowy. Wykazano natomiast istotne różnice w zakresie skuteczności programów w przypadku osób, które były objęte oddziaływaniami terapeutycznymi w związku ze stwierdzonym uzależnieniem oraz posiadały różny stan cywilny.

Cytowania

Autor (1)