Abstrakt

Przez ostatnią dekadę projektowanie systemów radiowych zaczęło w coraz większym stopniu polegać na cyfrowym przetwarzaniu sygnałów. Możliwość i moc obliczeniowa procesorów ogólnego przeznaczenia GPP (General Purpose Processor), procesorów sygnałowych DSP (Digital Signal Processor) oraz układów programowalnych FPGA (Field Programmable Gate Array) znacząco wzrosła zgodnie z prawem Moor’a. Naturalnym następstwem tego trendu było większe zastosowanie przetwarzania sygnałów realizowanego programowo. Systemy radiowe zyskały większą zdolność adaptacji do konkretnych rozwiązań dzięki zastosowaniu oprogramowania, a charakterystyka systemu może zostać zmieniona poprzez zmianę oprogramowania. Jednak pomimo zwiększonego zastosowania oprogramowania do realizacji funkcjonalności elementów składowych łącza radiowego większość producentów rozwijała swoje własne rozwiązania co do architektury i implementacji. Z tego względu architektura, mechanizmy kontroli i zarządzania mogą być zróżnicowane w systemach radiowych i niekompatybilne między sobą. Często urządzenia projektowane były jako rozwiązania dedykowane do konkretnych zadań i współpracowały jedynie z oprogramowaniem producenta co uniemożliwiało współpracę różnych służb, czy jednostek wojskowych stosujących bliźniacze systemy między sobą. W związku z tym powstały standardy i rekomendacje mające na celu ujednolicenie rozwiązań i zapewnienie uniwersalności urządzeń, oraz oprogramowania [1]. W artykule przedstawiona zostanie charakterystyka radia programowalnego wraz z zasadami ustalonymi w celu zapewniania uniwersalności i możliwości współpracy urządzeń i systemów różnych producentów. Następnie opisany zostanie sposób realizacji elementów składowych łącza radiowego przy użyciu urządzenia radia programowalnego typu USRP.

Autorzy (2)