Abstrakt

W pracy przeanalizowano obrazy zniszczeń w laminatach hybrydowych węglowo-szklanych i węglowo-szklano-aramidowych wywołanych spadającym ciężarem, biorąc pod uwagę takie czynniki jak energia uderzenia, grubość laminatu, postać zbrojenia hybrydowego. Dla wybranych laminatów przeanalizowano też wpływ obrazu zniszczeń na własność najbardziej wrażliwą na wewnętrzne zniszczenia laminatu - poudarową wytrzymałości na ściskanie. Makroskopowy i mikroskopowy obraz zniszczeń udarowych w powiązaniu z wykresami wskaźnika degradacji wytrzymałości na ściskanie w funkcji energii uderzenia potwierdza, że w cienkich epoksydowych laminatach zbrojonych tkaniną korzystne może być częściowe zastępowanie włókien węglowych włóknami szklanymi. Spośród badanych laminatów hybrydowych o grubości ok. 3 mm najkorzystniejsze pod względem obrazu zniszczeń i znormalizowanej, poudarowej wytrzymałości na ściskanie okazały się laminaty zbrojone włóknami węglowym i szklanymi o kolejności ułożenia warstw C/E/C/C/E/C (rys. 6-8). Korzystniejsze, nie tylko z punktu widzenia sztywności ale i tolerancji zniszczeń przez materiał jest umieszczanie warstw węglowych na zewnętrznej powierzchni laminatu (C/E), co daje bardziej ograniczoną strefę wewnętrznych delaminacji. W laminatach o włóknach szklanych w warstwach zewnętrznych (E/C) występuje mniej pęknięć włókien szklanych, ale z powodu ich uginania się dochodzi do powstawania rozległych delaminacji szczególnie szkodliwych z punktu widzenia poudarowej wytrzymałości materiału (rys. 6). Dla grubszych (4-5,5mm) laminatów nie potwierdziły się założenia o wyższości wybranych do tej pracy laminatów hybrydowych C/C/E/E/E/E/C/C.

Autorzy (2)