Abstrakt

Przedmiotem rozprawy są gdańskie wille wznoszone w latach 1871-1920 na terenach ówczesnego Gdańska i jego przedmieść. Z uwagi na występujące w trakcie ich 1 OD-letniego istnienia wtórne ingerencje budowlanych, nierzadko powiązane ze zmianą funkcji i skutkujące utratą czytelności pierwotnych cech architektonicznych, w pracy skoncentrowano się na zbadaniu cech gdańskiej architektury willowej, uchwyconych w oryginalnych projektach budowlanych, zachowanych w zasobach Archiwum Państwowego w Gdańsku. W celu rozpoznania cech właściwych willom badania skoncentrowano na analizie sposobu realizacji programu funkcjonalno- przestrzennego. Określono relacje między funkcjonalnym rozplanowaniem wnętrz, a ukształtowaniem bryły. W toku pracy zaproponowano klasyfikację obiektów z uwagi na powierzchnię ich zabudowy, jako czynnika istotnie powiązanego z rozwiązaniami funkcjonalno-przestrzennymi w budynku. Wyodrębniono pięć typów willi związanych ze sposobem ukształtowania bryły budynku, który to sposób należy skorelować z cechami stylów architektonicznym. Wyniki analiz odniesiono do treści publikacji z końca XIX i początku XX w., dotyczących pożądanego kształtowania budynków jednorodzinnych dla zamożniejszej części społeczeństwa. W wyniku prowadzonych badań wskazano w planie miasta 273 potencjalnych obiektów, mogących stanowić przykład zabudowy willowej przełomu XIX i XX wieku.

Autor (1)