Abstrakt

Praca ma charakter eksperymentalno-teoretyczny i dotyczy zagadnień związanych z żelbetowymi tarczami pracującymi w przestrzennym układzie konstrukcji budynków. Celem niniejszej dysertacji było określenie wpływu głównych parametrów jakimi są sposób ukształtowania zbrojenia i smukłość ścinania na zarysowanie i nośność żelbetowego przestrzennego węzła tarczowego ze wspornikiem. Na podstawie aktualnego stanu wiedzy, opracowano program eksperymentalnych badań czterech przestrzennych układów tarcz żelbetowych w skali zbliżonej do naturalnej. Postawiona teza w niniejszej rozprawie stanowiła, że smukłość ścinania i kształt zbrojenia wpływają na zarysowanie i nośność żelbetowego węzła tarczowego ze wspornikiem. Uzyskane wyniki z własnych badań pozwoliły na dokonanie analizy w zakresie wpływu rozkładu obciążenia działającego na wysokości tarcz, wywołującego stan naprężeń i zarysowań różny od najczęściej badanych tarcz płaskich. Przeprowadzona analiza ST potwierdziła istotny udział zbrojenia poziomego w przekazywaniu siły działającej po wysokości, czego nie obejmują dotychczasowe zalecenia. Znacząca rola obejmowała zarówno górne pręty poziome, jak i poziome strzemiona rozmieszczone na wysokości wspornika, niezależnie od badanej smukłości czy zastosowanego kształtu zbrojenia. Na podstawie przyjętych modeli ST podano propozycję wymiarowania tarcz wspornikowych obciążonych po wysokości.

Autor (1)