Abstract

Od pewnego już czasu szczególnego znaczenia nabiera technika spektrometrii mas rozcieńczenia izotopowego (ang. Isotope Dilution Mass Spectrometry - IDMS), która staje się klasycznym przykładem pierwotnej metody analitycznej.Technika IDMS jest specyficzną odmianą techniki dodatku wzorca. Specyficzność ta polega na tym, iż w tym przypadku dodawaną substancją jest znana ilość związku, który różni się od analitu jedynie składem izotopowym. W trakcie analizy ilościowej wyznaczane są stosunki sygnałów dla odpowiednich jonów masowych (co najmniej dwóch) uzyskanych w trakcie analizy próbki rzeczywistej, próbki wzorca oraz próbki rzeczywistej z dodatkiem wzorca. Do określenia zawartości analitu w badanej próbce potrzebna jest jedynie znajomość ilości izotopowo znaczonego analitu dodawanego do próbki. Ponieważ ilość dodawanego wzorca można określić stosując jedną z metod pierwotnych (grawimetria lub wolumetria) stanowi to podstawę do zaliczenia techniki IDMS do grupy metod pierwotnych.Technika spektrometrii mas rozcieńczenia izotopowego jako pierwotna technika pomiarowa jest bezpośrednio związana z układem SI i odgrywa niezwykle istotną rolę w zapewnieniu spójności pomiarowej - jest zalecana przede wszystkim w przeprowadzaniu badań certyfikacyjnych. Z tego względu znajduje coraz powszechniejsze zastosowanie w analityce chemicznej a w szczególności w zakresie analityki środowiskowej.W pracy opisano przykłady stosowania techniki IDMS w oznaczaniu analitów w próbkach środowiskowych.

Authors (2)