Abstrakt

Jak wiadomo, klasyczne systemy hiperboliczne posiadają strukturę łańcuchową, i pracują w trybie synchronicznym. Taka hierarchiczna struktura tradycyjnych systemów hiperbolicznych, zwłaszcza zaś wymóg zapewnienia synchronicznej pracy łańcucha stacji stanowi istotne utrudnienie jego pracy. Poza tym uszkodzenie stacji głównej skutkuje wyłączeniem z eksploatacji całości łańcucha i tym samym pozbawia dostępu do usługi radiolokalizacyjnej na obszarze obsługiwanym przez ten łańcuch. Jest to szczególnie kłopotliwe i może mieć trudne do przewidzenia konsekwencje, gdy mamy do czynienia z potrzebą radiolokalizowania osób i rzeczy dla potrzeb zapewnienia wymaganego poziomu bezpieczeństwa lub obronności. Należy mieć na uwadze również fakt, że powszechnie stosowane satelitarne systemy radionawigacyjne GNSS (Global Navigation Satellite System) są postrzegane przez terrorystów lub kraje wrogie ich dysponentom, jako cel o wysokiej wartości. Głównym celem rozprawy jest zbadanie nowego podejścia do sposobu działania hiperbolicznego systemu radiolokalizacyjnego, pracującego w strukturze niełańcuchowej, w sposób asynchroniczny. Dodatkowo zastosowanie transmisji z widmem rozproszonym oraz samoorganizujący się tryb pracy podnoszą walory eksploatacyjne zaproponowanej koncepcji, zwłaszcza jego odporności na działania destrukcyjne ze strony potencjalnego przeciwnika.

Autor (1)