Abstrakt

W eseju podjąłem wysiłek, aby zinterpretować najpierw pojęcie "antropologia" oraz pojęcie "antropologia filozoficzna". Z kolei uwypukliłem, że Max Scheler (1874-1928) uchodzi za pierwotwórcę najbardziej obecnie typowej antropologii filozoficznej jako samopoznania człowieka we wszystkich sferach: w przeżywaniu, chceniu, poznawaniu, bytowaniu, działaniu. Następnie podkreśliłem, że antropologia filozoficzna jest nauką, która zajmuje się całością i jednością bytu człowieka dążąc do poznania jego istoty i pozycji w całokształcie bytu. Z kolei uwypukliłem Schelera "umiejscowienie" antropologii filozoficznej. Następnie wskazałem, że filozoficzna antropologia powinna stawiać swoje kwestie w oparciu o własną metodykę. Na przykład, istotowa idea człowieka powinna składać się z istotowości, nie zawierając w sobie żadnego przypadkowego, empirycznego, na obserwacji i indukcji opartego pojęcia (metodyka ejdetyczna). Z kolei uwypukliłem, że w swojej pionierskiej koncepcji antropologii filozoficznej infrastruktur osobowego bytu ludzkiego, scil. filozofii "niższego" i "wyższego" człowieka kieruję się następującymi trzema założeniami: 1) "niższy" i "wyższy" człowiek są powiązani pomiędzy sobą wspólnym węzłem życiowym w obrębie żywego osobowego bytu ludzkiego; 2) "niższy" człowiek nie jest tzw. statystycznym przestępcą; 3) "niższy" i "wyższy" człowiek nie jest "zwierzęciem rozumnym". Ponadto podkreśliłem, że nie utożsamiam pojęć "niższe ja", "człowiek zewnętrzny" z pojęciem "niższy" człowiek, jak także pojęć "wyższe ja", "człowiek wewnętrzny" z pojęciem wyższy" człowiek, ponieważ zakresowo i treściowo różnią się one pomiędzy sobą. Następnie stwierdziłem, że mamy do czynienia z realnością "niższego" i "wyższego" człowieka w obrębie konkretnego osobowego bytu ludzkiego.

Autor (1)