Wyszukiwarka
Abstrakt
Wielkie osiedla mieszkaniowe doby modernizmu stoją obecnie na uboczu głównego nurtu dyskusji o rewitalizacji miast w Polsce. Uwzględniając doświadczenia Niemiec w transformacji tzw. blokowisk byłej NRD należy już dzisiaj podjąć działania w tym kierunku również w Polsce. Przestrzenna i społeczna specyfika monostruktur mieszkaniowych lat 60. i 70. wymaga dzialań zintegrowanych o charakterze reurbanizacji. Odnowa tego środowiska jest dużo trudniejsza niż dzielnic historycznych. Muszą one uzyskać te parametry jakości, których tu nigdy nie było - tożsamość miejsca. Brak zintegrowanych działań władz miejskich w kierunku dalszego rozwoju jakości tego najpowszechniejszego w Polsce środowiska zamieszkania, skutkować będzie już w krótce na pogorszenie nie tylko standardu zamieszkania w Polsce. Znaczące jest tu powiązanie porocesów suburbanizacji i degradacji społeczno-przestrzennej wielkich osiedli. Obniży się znacząco poziom zamożności obywateli i miast. W takim ujęciu klasyczne środki rewitalizacji, nazywanym w Polsce procesem humanizacji, są podobnie jak punktowe wyburzenia tylko jednym z narzędzi urbanistycznych używanym w procesie reurbanizacji
Cytuj jako
Pełna treść
pełna treść publikacji nie jest dostępna w portalu
Słowa kluczowe
Informacje szczegółowe
- Kategoria:
- Publikacja monograficzna
- Typ:
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Tytuł wydania:
- Rewitalizacja miast w Polsce : pierwsze doświadczenia strony 120 - 125
- Język:
- polski
- Rok wydania:
- 2007
- Opis bibliograficzny:
- Rembarz G.: Rewitalizacja miast w kontekście transformacji wielkich osiedli mieszkaniowych// Rewitalizacja miast w Polsce : pierwsze doświadczenia/ ed. pod red. Piotra Lorensa. Warszawa: Urbanista, 2007, s.120-125
- Weryfikacja:
- Politechnika Gdańska
wyświetlono 303 razy