Abstrakt

Zgodnie z przyjętą klasyfikacją międzynarodową identyfikowanych jest ponad 60 różnych zaburzeń snu [58] z podziałem na 7 kategorii. Bezdech senny, zarówno centralny jak i obturacyjny zaliczany jest do kategorii drugiej. Systemy pomiarowe wykorzystywane w monitorowaniu i diagnozie snu, w tym wykorzystywane do detekcji bezdechu sennego, można sklasyfikować ze względu na wiele kryteriów, np. ze względu na to czy badania wykonywane jest pod lub bez nadzoru personelu medycznego. Inna klasyfikacja może opierać się na liczbie różnych rodzajów sygnałów wykorzystywanych w procesie diagnostycznym. W tym przypadku możemy mówić o systemach jedno i wielomodalnych. W opracowaniu przedstawiamy propozycję podziału zaproponowaną przez Amerykańską Akademię Medycyny Snu (AASM) klasyfikującą systemy do czterech kategorii. Zaburzona lub obniżona jakość snu powoduje wzmożoną senność w ciągu dnia. Zwiększa to ryzyko wypadków, a także pogarsza wydolność psychiczną i fizyczną. Bezsenność (trudności z zasypianiem) oraz zaburzenia oddychania podczas snu, które przerywają oddychanie w powtarzalny sposób, są najczęstszymi zaburzeniami snu. Znaczną grupę zaburzeń stanowią: zespół okresowych ruchów kończynami, zaburzenia snu fazy REM (ang. Rapid Eye Movement) i parasomnie. To grupa zaburzeń polegających na występowaniu w trakcie snu lub przy wybudzaniu nieprawidłowego lub niepożądanego zachowania. Z kolei narkolepsja to dolegliwość o podłożu neurologicznym charakteryzująca się niekontrolowaną sennością w ciągu dnia. Już tak pobieżny przegląd zaburzeń wskazuje na ich duże zróżnicowanie z jednej strony i na trudność w ich diagnozowaniu z drugiej strony, np. rozróżnienie narkolepsji od senności wywołanej bezdechem sennym. Ponadto, jak dowodzi wiele badań, zaburzenia snu prowadzą do współwystępowania przewlekłych chorób u zdrowych osób. Krótszy lub dłuższy czas trwania snu zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju cukrzycy, od dwóch do trzech razy, w porównaniu do grupy osób z prawidłowym snem [67]. Utrzymywanie się przez dłuższy czas skróconych okresów snu, u osób zdrowych, może prowadzić do wzrostu ciśnienia krwi i jednocześnie dwukrotnie zwiększa ryzyko pojawienia się utrwalonego nadciśnienia [27]. Deficyt snu jest także wiarygodnym, predykcyjnym wskaźnikiem wystąpienia depresji

Autorzy (4)