Abstrakt

Materiały używane na orurowanie odwiertów w poszukiwaniu i wydobyciu ropy i gazu poddawane są niekorzystnym warunkom eksploatacji takich jak: podwyższona temperatura, wysokie ciśnienie, turbulentny przepływ korozyjnych cieczy z zawieszonymi cząstkami stałymi. Jednym z gatunków stali używanych do produkcji rur okładzinowych jest stal P110 (za normą API 5CT) będąca stalą średnio-węglową, niskostopową o wysokiej wytrzymałości. Celem niniejszej pracy jest ocena wpływu środowiska na przebieg degradacji tej stali w warunkach przybliżających pracę w odwiercie. W rozprawie dokonano przeglądu doniesień naukowych związanych z mechanizmami degradacji, na tej podstawie zaplanowano i wykonano testy kawitacyjnej degradacji próbek w wybranych temperaturach, w różnych cieczach (wody z kruszywem oraz NaCl). Niszczone próbki ważono w czasie eksperymentu. Następnie charakteryzowano degradowany materiał za pomocą nano-indentacji, skaningowego mikroskopu elektronowego wyposażonego w przystawkę do analizy składu chemicznego metodą EDS (spektroskopii dyspersji energii), oraz profilografometru. Na podstawie wyników wyznaczono krzywe ubytku masy oraz wyznaczono typowe parametry (okres inkubacji, średnią prędkość ubytku masy). Wyniki zestawiono w wykresach oraz tabelach łączących dane środowisko oraz zmierzone parametry poddanego mu materiału. Opisano relatywny oraz synergiczny wpływ czynników środowiskowych na szybkość ubytku masy, mechanizmy niszczenia materiału oraz gęstość i mobilność dyslokacji w warstwie przypowierzchniowej niszczonego materiału.

Autor (1)