Zaprezentowano właściwości zwilżające, emulgujące oraz solubilizujące surfaktantów niejonowych Rokanolu L10, Tritonu X-100 oraz biosurfaktantu JBR 425. Jako modelowe zanieczyszczenia wybrano tetrachloroetylen (PCE) oraz o-dichlorobenzen (o-DCB). Stabilność emulsji rosła wraz ze stężeniem surfaktantu. Rozpuszczalnośc PCE i o-DCB była największa w roztworach micelarnych biosurfaktantu JBR.

Zbadano wpływ surfaktantów gemini w mieszaninach z alkilopoliglukozydami na odmywanie heksadekanu z gleby. Dodatek surfaktantu gemini powodował wzrost usunięcia heksadekanu z gleby torfowej w stosunku do roztworów czystego Tritonu BG10. Największy wzrost efektywności uzyskano stosując hydrofilowe surfaktanty gemini Surfynole S465 i S485 w stężeniu 0,5 g/dm3. W przypadku gleby piaszczystej nie stwierdzono poprawy usunięcia heksadekanu...

Badano solubilizację mieszanin węglowodorów alifatycznych (dekanu, dodekanu, tetradekanu, heksadekanu) i aromatycznych (toluenu, o-xylenu) w roztworach micelarnych surfaktantów niejonowych - oksyetylenowanego alkoholu (Rokanol NL6) i alkilopoliglukozydów (Triton BG10, AG 6210). Najwyższą efektywność solubilizacji uzyskano dla Rokanolu NL6. Efektywność solubilizacji mieszaniny zależała od rozpuszczalności poszczególnych jej składników...