Abstrakt

Rozprawa doktorska poświęcona jest dwóm zagadnieniom. Pierwsze z poruszanych zagadnień to blokowe algorytmy interpolacji. W stosowanych i opisywanych dotychczas rozwiązaniach interpolacji za pomocą algorytmów blokowych, realizowanych po stronie częstotliwości, czyli przy użyciu transformaty Fouriera, zarówno krotność interpolacji jak i długości interpolowanych sygnałów były ograniczone do kolejnych potęg 2. Wynikało to przede wszystkim z zastosowania szybkiej transformaty Fouriera (prostej i odwrotnej FFT) do przejścia z dziedziny czasu do dziedziny częstotliwości i powrotu do dziedziny czasu. Zaproponowane w pracy blokowe algorytmy interpolacji wykorzystują do tego celu parę transformat DFT-IFFT oraz FFT-IDFT, czyli prostą dyskretną transformatę Fouriera i odwrotną szybką transformatę Fouriera albo szybką transformatę Fouriera i odwrotną dyskretną transformatę Fouriera. Takie podejście do tematu interpolacji blokowej pozwala na stosowanie dowolnych długości ciągów wejściowych oraz dowolną, wymierną krotność interpolacji. Przeprowadzone eksperymenty wykazały, że proponowanych algorytm pozwala na osiągnięcie wyników średnio o 20 dB lepszych niż algorytmy interpolacji stosowane w dziedzinie czasu. Drugi z poruszanych w pracy tematów to weryfikacja tożsamości na podstawie niezmienników podpisu odręcznego. Podpis odręczny potraktowany jest jako zespolona trajektoria na płaszczyźnie zespolonej. Do tak zdefiniowanej trajektorii zastosowane zostały algorytmy przetwarzania sygnałów i oceny ich podobieństwa znane z dziedziny telekomunikacji. W pracy zdefiniowane zostały niezmienniki podpisu odręcznego takie jak: podpis netto, zespolona pulsacja chwilowa, zespolone cepstrum. Dla wymienionych niezmienników została przeprowadzona analiza ich przydatności do celów weryfikacji tożsamości. Wyniki uzyskane podczas badań wskazują na możliwość wykorzystania zaproponowanych reprezentacji do weryfikacji tożsamości na podstawie podpisu odręcznego.

Autor (1)