Abstrakt

Celem rozprawy jest określenie metod pomiaru systemowego ryzyka płynności oraz pomiar tego ryzyka dla polskiego systemu bankowego za pomocą zaproponowanych metod, w oparciu o dostępne dane. Do celów rozprawy zaliczyć należy również przedstawienie problemu systemowego ryzyka płynności od strony jego wpływu na gospodarkę. Zgodnie z hipotezą główną, systemowe ryzyko płynności w polskim systemie bankowym w latach 1996-2012 wzrosło. Wzrost ryzyka był szczególnie widoczny w latach 1996-2008. Wśród czynników wzrostu ryzyka należy wymienić przede wszystkim rosnące niedopasowanie terminów, niekorzystne zmiany w strukturze bilansów banków i strukturze bazy depozytowej, coraz większą lukę finansowania, rosnące uzależnienie od pasywów zagranicznych oraz wzrost zapotrzebowania na płynność walutową. Zastosowanie współczynników zaproponowanych przez tzw. Bazyleę III pozwala na dodatkowe potwierdzenie hipotezy o wzroście ryzyka. Wzrost ryzyka wiąże się z negatywnymi konsekwencjami dla gospodarki i jej stabilności. Wymienić należy tutaj mniejszą możliwość absorbcji szoków przez banki, ryzyko „procykliczności”, osłabienie mechanizmów polityki pieniężnej, potencjalne zahamowanie wzrostu gospodarczego, silniejszą transmisję kryzysów z zagranicy, ryzyko przekształcenia się kryzysu bankowego w kryzys suwerena.

Autor (1)