Abstrakt

W rozprawie doktorskiej przedstawiono właściwości oraz metody syntezy azobenzokoron oraz hydroksyazobenzokoron. Opisano również zastosowanie związków makrocyklicznych jako chromojonoforów w czujnikach optycznych. W ramach pracy zbadano wpływ pH, rozpuszczalników oraz obecności jonów na równowagę tautomeryczną wybranych hydroksyazobenzokoron. Zbadano również równowagę kompleksowania jonów metali przez te związki oraz sprawdzono ich użyteczność jako materiał sensorowy. Przeprowadzone badania pozwoliły stwierdzić, że 19-członowa para-hydroksyazobenzokorona z dwoma podstawnikami fenylowymi kompleksuje m.in. jony glinu. Badania nad optodami na bazie porowatego szkła modyfikowanego polistyrenem z zastosowaniem tego związku jako chromojonoforu potwierdziły ich czułość na obecność tych jonów w roztworze wodnym. Po raz pierwszy scharakteryzowano także właściwości fluorescencyjne para hydroksyazobenzokoron. Wyznaczono wartości wydajności kwantowych oraz wartości stałej Sterna Volmera dla szeregu tych związków oraz określono zależność między strukturą a właściwościami fluorescencyjnymi. Opisano również nową metodę otrzymywania azobenzokoron z wykorzystaniem tlenku manganu(IV) jako utleniacza. Określono najbardziej optymalne warunku tego typu reakcji i otrzymano na tej drodze nowy związek: 19-członową azobenzokoronę z dwoma podstawnikami tert-oktylowymi.

Autor (1)