Abstrakt

Praca dotyczy problematyki niszczenia wodorowego stali superdupleks URANUS 52N+, w szczególności złączy spawanych wykonanych z tej stali z różną ilością wprowadzonego ciepła spawania. Całość opracowania składa się z dwóch części. Część pierwsza to przegląd literatury omawiający głównie wpływ wodoru oraz spawania na strukturę i własności stali dupleks. Część druga, doświadczalna zawiera tezę i cele rozprawy, charakterystykę badanego materiału, opis metodyki badań oraz wyniki wraz z ich omówieniem. Złącza spawane wykonano wykorzystując dwie metody spawania - FCAW i SAW oraz różne ilości wprowadzonego ciepła spawania. Przeprowadzono pomiary zawartości ferrytu, szerokości SWC, twardości, zawartości wodoru całkowitego oraz obserwacje mikrostruktury. Próbki pobrane z MR, SWC i spoin poddano nawodorowaniu z użyciem różnych wartości prądów katodowych, a następnie wykonano badania elektrochemiczne w zakresie korozji ogólnej i wżerowej. Przeprowadzono badania korozji naprężeniowej w próbach rozciągania z powolnym odkształceniem na próbkach z materiału rodzimego oraz na złączach spawanych z użyciem różnych wartości prądów katodowych. Próbki ze złączy spawanych z karbem naciętym w MR, SWC lub spoinie poddano próbom korozji naprężeniowej przy stałym obciążeniu. Przeprowadzono analizy statystyczne otrzymanych wyników i opracowano modele matematyczne pozwalające na prognozowanie podstawowych własności badanej stali poddanej działaniu ochrony katodowej. Przełomy poddano badaniom fraktograficznym. Stwierdzono, że w warunkach polaryzacji katodowej złącza spawane wykonane z większą ilością wprowadzonego ciepła wykazują niższą plastyczność wskutek zwiększonej skłonności do kruchości wodorowej.

Autor (1)