Abstrakt

W artykule usiłowałem przedstawić E. Sternberg koncepcję etycznego modelu decyzyjnego w korespondencji do zagadnienia ochrony środowiska naturalnego. Jest on (jako EMD) charakteryzowany wedle czterech kroków zaproponowanych przez E. Sternberg. Otóż w pierwszym kroku, "przedsiębiorstwo powinno odpowiedzieć sobie na pytanie" jakie zostały przedsiębrane działania w sprawie ochrony środowiska naturalnego. Następnie, w drugim kroku należy najpierw upewnić się, czy dyskutowany problem etyczny stanowi autentyczny problem z danym przedsiębiorstwem. Z kolei trzecim krokiem jest określenie ograniczeń szczegółowych. Na przykład zobowiązania wynikające z umów stanowią fundamentalne ograniczenia nałożone na postępowanie przedsiębiorstwa. Następnie czwartym krokiem jest ocena dostępnych możliwości wyboru. Na przykład, podejmując decyzję związaną z ochroną środowiska należy porównać możliwy koszt początkowy ekologicznego przedsięwzięcia z oczekiwanymi długoterminowymi zyskami. Wtedy po dokonaniu oceny potencjalnych skutków pewnej propozycji w odniesieniu do długoterminowej wartości dla właściciela czy kalkulacji właściwej działaniom gospodarczym należy zająć się oceną danej propozycji z punktu widzenia sprawiedliwości dystrybutywnej i zwyczajnej przyzwoitości. Uwypukliłem, że wedle E. Sternberg zanieczyszczenie środowiska naturalnego przez działanie danego przedsiębiorstwa, np. odpadami chemicznymi, jest zjawiskiem niemoralnym. Podkreśliłem, że zdaniem Sternberg takie właśnie niemoralne zjawiska należy odrzucić, aby zachować kierunek działań przedsiębiorstwa, które spełnia wymogi zwyczajnej przyzwoitości. Zwróciłem uwagę na to, że wedle autorki EMD, etyka biznesu skutecznie wspiera maksymalizację długoterminowej wartości dla właściciela, a tym samym nie sprzeciwia się biznesowi. Przy czym, należy podkreślić, że Sternberg nie utożsamia wartości dla właściciela z maksymalizowaniem zysku. I dalej argumentowałem, że rozszerzając pojęcie subiektywnej racjonalności na obszar problemów decyzyjnych (także związanych z motywacją), musimy uwzględnić zysk lub koszt w kategoriach użyteczności jako alternatywnych połączeń stanów współdziałania i konfliktu.

Autor (1)