Abstrakt

W pracy przedstawiono badania zawartości sześciu metali ciężkich (cynku, miedzi, ołowiu, niklu, chromu i kadmu) w osadach dennych zbiorników miejskich zlokalizowanych w Gdańsku. Wyniki wskazują na znaczne różnice w zawartości metali w osadach różnych zbiorników zależnie od ich lokalizacji. Zawartość cynku wahała się w zakresie 31,9÷254,4 mg/kg s.m., miedzi 5,20÷338,5 mg/kg s.m., ołowiu 10,3÷103,7 mg/kg s.m., niklu 5,9÷17,5 mg/kg s.m., chromu 24,0÷278,5 mg/kg s.m i kadmu 0,12÷1,74 mg/kg s.m. Najsilniej zanieczyszczone metalami były osady zbiorników zlokalizowanych na Potoku Oliwskim: zawartość wszystkich badanych metali przekraczała wartości tła geochemicznego. Z pozostałych trzech zbiorników najmniejsze zawartości metali odnotowano w osadach zbiornika „Wileńska”, najwyższe zawartości metali – w osadach zbiornika „Cyganka”. Ocenę stopnia zanieczyszczenia osadów metalami ciężkimi przeprowadzono stosując stopień zanieczyszczenia (Cd), wskaźnik geoakumulacji (Igeo) i wytyczne jakości osadów (SQGs). Ocena oparta na tych metodach wykazała, że osady zostały zanieczyszczone miedzią i chromem. Stężenia tych pierwiastków przekraczały (odpowiednio) nawet 33,8 (zbiornik Kuźnia Wodna) i 25,3 (zbiornik Spacerowa) razy wartości tła geochemicznego. Obliczony stopień zanieczyszczenia osadów (Cd) w przypadku 7 zbiorników klasyfikował badane osady jako ‘znacznie’ lub ‘bardzo silnie’ zanieczyszczone. Na podstawie wartości potencjalnego wskaźnika ryzyka ekologicznego (PERI) oceniono, że metalem powodującym najwyższe zagrożenie dla organizmów wodnych jest kadm.

Autorzy (3)